Takie tam smęty

Raz w roku przychodzi taki dzień, że chcąc nie chcąc zbiera się człowiekowi na podsumowania. Niestety krótki bilnas ostatniego roku, jaki sobie szybko w głowie sporządziłem, nie nastraja optymistycznie.

Dokładnie rok temu myślałem, ba, pewien byłem, że za rok będę miał świat u stóp, a tymczasem ten cholerny świat depcze po mnie. Dziwnie się nie poskładało tak, jak miało.

Strasznie dziwne uczucie być pod kreską, gdy całe życie człowiekowi wychodziło to co sobie założył, a cele stawiał, zdawałoby się, na tyle realistyczne, że ich osiąganie nie sprawia trudności. Nawet jeśli było tak w rzeczywistości to już się skończyło.

Chciałoby się powiedzieć proza życia, w końcu dopadnie każdego.

Kiepska taka proza i trzeba ją w szalecie spuścić, co też w najbliższym czasie zamierzam uczynić. Taka literatura nie bardzo mi się podoba - zabieram się za pisanie innej.

Edit (dla niekumatych): na fotce z googla jest TORT.